Meest recente berichten
Recente reacties
Archief
- maart 2020
- maart 2019
- oktober 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- mei 2018
- maart 2018
- januari 2018
- november 2017
- oktober 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- oktober 2013
- augustus 2013
- maart 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- april 2012
- februari 2012
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
Categorieën
- 't Geuzenjonk van Harderwijck (14)
- Belgen in Harderwijk (5)
- Claes van Ermel (17)
- De kranten over het koloniale leger (5)
- Diverse gedichten (25)
- Geldersche Volks-almanak (4)
- H.G. Haasloop Werner. (21)
- Harderwijk als Hanzestad (11)
- Harderwijk jaren 30 (1)
- Hierden (2)
- Jeugd herinneringen door W.J. Polen (13)
- Krantenbericht 1770 Akademie Harderwijk (1)
- Krantenberichten (3)
- kruidenier Aarts (1)
- Nunspeet (1)
- oude ambachten (1)
- Oudheidkundig jaarboek juni 1923 (6)
- P.Poorter verhalenbundel (32)
- Pius Ziekenhuis 1887 – 1982 (1)
- Redactie (5)
- sagen en legenden rond de Zuiderzee (8)
- Verdwenen plekjes van Harderwijk en Hierden (1)
- Verhalen bundel (105)
- Zoekertjes (2)
- Zuiderzee-partij (1)
De bomen van Drie.

De bomen van Drie.
Er waren eens drie jonge reuzen, waar ze vandaan gekomen zijn weet geen mens, maar op een keer waren ze er. Zij leefden onbezorgd, ze aten veel en dronken veel en waren blij en vrolijk. Als ze samen stoeiden en elkaar over de heuvels narenden, dan dreunde de grond onder hun voeten. De dwergen, die in de aarde woonden, zaten verschrikt naar dit geweld te luisteren en vreesden de heuvels te zien instorten. Angstig gluurden ze door de struiken, maar als een van de jonge reuzen kwam aanhollen, wisten ze niet hoe vlug ze in hun holen moesten wegkruipen.
Posted in Verhalen bundel
Leave a comment
Hoe een schipper door de duivel werd gehaald.

Hoe een schipper door de duivel werd gehaald.
Stomdronken als gewoonlijk was de schipper weer, tegen de avond, aan boord gekomen, nadat hij eerst een paar uur in de herberg had zitten vloeken en razen. Scheldend en dreigend was hij over de meerplank naar de knecht toe gezwaaid en had hem bevolen, al de zeilen op te zetten, en voort te maken. De knecht had het, zonder iets tegen hem te zeggen, gedaan. De schipper stond waggelend aan het roer. En zo waren ze samen de haven uitgezeild met een flinke Noordooster.
Posted in Verhalen bundel
Leave a comment
De boze geest van Hoge Duvel.

De boze geest van Hoge Duvel.
Een Veluws griezelverhaal over kwelgeesten en weerwolven.
Er was eens een boer uit Nunspeet die in Wiesel hakhout kwam halen. Maar toen hij de wagen had volgeladen en huiswaarts wilde keren, kon zijn paard niet voort en merkte hij dat het dier ziek was geworden. Zo kwam het dat hij zijn paard in Wiesel liet en een veearts ging halen, na eerst aan een daar wonende boer verzocht te hebben de wagen met hout voor hem naar Nunspeet te rijden. Deze boer zond zijn knecht met zijn paard. De knecht spande een zwart paard voor de wagen en reed naar Nunspeet.
Posted in Verhalen bundel
Leave a comment
Het Hospitaal te Harderwijk.

Harderwijk, 1 Maart 1884.
Het Hospitaal te Harderwijk.
Voorheen en thans.
Als onze vaderlandsche historie een open tijdperk bevat, waarin zich de lust openbaart, in ’t bezit te zijn of te blijven van verschillende oude voorwerpen en merkwaardigheden, vooral op het gebied der bouwkunst, dan mag voorzeker onze tijd met eere genoemd worden. Dit verschijnsel, al is het niet altijd vrij te pleiten van kleingeestigheid, daar dikwerf voorwerpen tegen hooge prijzen worden aangekocht die geene of slechts eene betrekkelijke waarde hebben, moeten wij waardeeren, wanneer het merkwaardige bouwgewrochten en monumenten hersteld of onderhoudt. Men deinst voor geene opoffering terug, al heeft de tand des tijds nagenoeg ten gronde gericht. Eere aan kunstminnaars, die het inderdaad schoone en goede der ouden hebben weten te bewaren, en het dienstbaar maakten tot leering van den toekomstigen bouwkunstenaar.
Posted in Verhalen bundel
Leave a comment