Monthly Archives: juni 2015

De bomen van Drie.

Er waren eens drie jonge reuzen, waar ze vandaan gekomen zijn weet geen mens, maar op een keer waren ze er. Zij leefden onbezorgd, ze aten veel en dronken veel en waren blij en vrolijk. Als ze samen stoeiden en elkaar over de heuvels narenden, dan dreunde de grond onder hun voeten. De dwergen, die in de aarde woonden, zaten verschrikt naar dit geweld te luisteren en vreesden de heuvels te zien instorten. Angstig gluurden ze door de struiken, maar als een van de jonge reuzen kwam aanhollen, wisten ze niet hoe vlug ze in hun holen moesten wegkruipen.

Read More

Hoe een schipper door de duivel werd gehaald.

Stomdronken als gewoonlijk was de schipper weer, tegen de avond, aan boord gekomen, nadat hij eerst een paar uur in de herberg had zitten vloeken en razen. Scheldend en dreigend was hij over de meerplank naar de knecht toe gezwaaid en had hem bevolen, al de zeilen op te zetten, en voort te maken. De knecht had het, zonder iets tegen hem te zeggen, gedaan. De schipper stond waggelend aan het roer. En zo waren ze samen de haven uitgezeild met een flinke Noordooster.

Read More

De boze geest van Hoge Duvel.

Een Veluws griezelverhaal over kwelgeesten en weerwolven.

Er was eens een boer uit Nunspeet die in Wiesel hakhout kwam halen. Maar toen hij de wagen had volgeladen en huiswaarts wilde keren, kon zijn paard niet voort en merkte hij dat het dier ziek was geworden. Zo kwam het dat hij zijn paard in Wiesel liet en een veearts ging halen, na eerst aan een daar wonende boer verzocht te hebben de wagen met hout voor hem naar Nunspeet te rijden. Deze boer zond zijn knecht met zijn paard. De knecht spande een zwart paard voor de wagen en reed naar Nunspeet.

Read More

Harderwijk, 1 Maart 1884.

Het Hospitaal te Harderwijk.

Voorheen en thans.

Als onze vaderlandsche historie een open tijdperk bevat, waarin zich de lust openbaart, in ’t bezit te zijn of te blijven van verschillende oude voorwerpen en merkwaardigheden, vooral op het gebied der bouwkunst, dan mag voorzeker onze tijd met eere genoemd worden. Dit verschijnsel, al is het niet altijd vrij te pleiten van kleingeestigheid, daar dikwerf voorwerpen tegen hooge prijzen worden aangekocht die geene of slechts eene betrekkelijke waarde hebben, moeten wij waardeeren, wanneer het merkwaardige bouwgewrochten en monumenten hersteld of onderhoudt. Men deinst voor geene opoffering terug, al heeft de tand des tijds nagenoeg ten gronde gericht. Eere aan kunstminnaars, die het inderdaad schoone en goede der ouden hebben weten te bewaren, en het dienstbaar maakten tot leering van den toekomstigen bouwkunstenaar.

Read More