Meest recente berichten
Recente reacties
- hherzog op De herinnering van peter
- Kees Bangma op De herinnering van peter
- hherzog op Contact
- Louis van der Kallen op Contact
- Ria Vos op Pius Ziekenhuis 1887 – 1982.
Archief
- maart 2020
- maart 2019
- oktober 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- mei 2018
- maart 2018
- januari 2018
- november 2017
- oktober 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- oktober 2013
- augustus 2013
- maart 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- april 2012
- februari 2012
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
Categorieën
- 't Geuzenjonk van Harderwijck (14)
- Belgen in Harderwijk (5)
- Claes van Ermel (17)
- De kranten over het koloniale leger (5)
- Diverse gedichten (25)
- Geldersche Volks-almanak (4)
- H.G. Haasloop Werner. (21)
- Harderwijk als Hanzestad (11)
- Harderwijk jaren 30 (1)
- Hierden (2)
- Jeugd herinneringen door W.J. Polen (13)
- Krantenbericht 1770 Akademie Harderwijk (1)
- Krantenberichten (3)
- kruidenier Aarts (1)
- Nunspeet (1)
- oude ambachten (1)
- Oudheidkundig jaarboek juni 1923 (6)
- P.Poorter verhalenbundel (32)
- Pius Ziekenhuis 1887 – 1982 (1)
- Redactie (5)
- sagen en legenden rond de Zuiderzee (8)
- Verdwenen plekjes van Harderwijk en Hierden (1)
- Verhalen bundel (105)
- Zoekertjes (2)
- Zuiderzee-partij (1)
Het Loo.

Het Loo.
door
H. van de Veluwe.
“Tot weerziens!” Dat waren de laatste woorden mijner bijdrage in den vorigen jaargang van dezen almanak, nadat ik beloofd had, met mijne lezers van toen, in een volgenden jaargang eene wandeling te doen door de lanen van het vorstelijk park en de wegen der Hoog Soerensche bosschen.
“Tot weerziens!” dat was ook eens mijn laatste groet, toen ik Apeldoorn metterwoon verliet, omdat een andere werkkring mij elders riep, en ik slechts noode kon scheiden ven eene plaats, wier herinneringen met gulden letteren in het boek mijner levenservaringen staan opgeteekend.
Posted in Verhalen bundel
Leave a comment